Vol.12, No2, 2012, pp.137–142
UDC 621.791.05:669.295

U radu se proučava zamor hibridnih zavarenih spojeva legure titana. Sučeoni zavareni spojevi debljine 5 mm se porede sa sučeonim spojevima debljine ploče 3 mm sa glatkom površinom lica šava. Svi uzorci su ostvareni postupkom hibridne tehnike zavarivanja. Analizirana je zamorna čvrstoća uzoraka i iscrtane su krive zamaranja s obzirom na nominalni napon i lokalnu amplitudu deformacije, a prema WELFARE metodi. Eksperimenti pokazuju da zamorna čvrstoća u velikoj meri zavisi od promena u konstrukciji, defektima i greškama oko konture šava, usled neadekvatnog postupka zavarivanja. Površinske greške, kao što su prokapljine, se eliminišu brušenjem šava, i na ovaj način se postiže povećanje zamorne čvrstoće. Uzorci sa glatkom površinom, debljine 3 mm kao rezultat imaju duži vek od uzoraka debljine 5 mm. Osim toga, hibridni zavareni spojevi debljine 3 mm sa brušenim licem šava pokazuju slična svojstva otpornosti prema zamoru kao i laserski zavareni spojevi iste debljine. Međutim, čak i nakon brušenja, neke vrste defekata, kao što su unutrašnji mikro mehurovi u šavu, ili pore, i dalje ugrožavaju vek hibridnih zavarenih spojeva legura titana.

Ključne reči: zamor, titan, hibridno zavarivanje, WELFARE metoda, zavareni spoj